Upodobania

To jest wykorzystywanie wszystkiego, co okoliczności dają, nawet błędów. Myślę, że zwierzaki takie jak kot mają wpisaną w instynkt zabawę ale nie wynika to z wypaczenia- takie są. Człowiek chyba nie rodzi się z sadyzmem wpisanym mu od urodzenia (poza wyjątkami psychopatów ale to inny temat). Człowiek teoretycznie ma wyższe niż inne zwierzęta uczucia i świadomość i korzysta z nich w różnoraki sposób. Wampir, jako pochodna człowieka, nieco "podrasowana" korzysta więc z tego na większą skalę, z racji intensyfikacji wszystkiego po przemianie itd, a więc w większym stopniu potrafi korzystać ze wszystkiego, nawet z błędów. Mówię tu o wampirze typu Dracula.

Oddany

Wybaczcie, ale nie widzę w tym sensu. Błąd podczas polowania demaskuje drapieżnika, a nie kamufluje. Wampir który zaatakuje za wcześnie i się w ten sposób odsłoni nie obróci tego w swoją korzyść, a ofiara nie pomyśli że to ludzkie popełniać błędy, dlatego to nie może być wampir, a jego kły są sztuczne.
Uważam, że wampir nie jest istotą idealną, która nawet popełniając błędy staje się jeszcze silniejsza. Oczywiście jeśli mówimy o samych błędach, gdy są w porę rozpoznane można je naprawić, nawet je wykorzystać, ale często bywa za późno.

Masz rację, ale pewnie racja jest dokładnie w połowie, jak znam życie- zależy od wampira Wink

Prawda Nadijko Smile

Oddany

Wracając do tematu, wypowiedź Nadiji sprawiła, że pomyślałem sobie iż wampir gdy ma na to czas, analizuje swoje postępowanie szukając błędów i starając się w ten sposób osiągnąć perfekcję. Tak jak szachista analizuje swoje rozgrywki.

Nadija nie z pokorą lecz z dumą przyjmuj swe błędy.
Gdyż są one Twoją tarczą na przyszłe zdarzenia, i Twoją mądrością na przyszłe dni. Z dumą - o ile ich nie powtarzasz.

Łowco, sądzę że blisko jest to prawdy, gdyż takie są i moje wnioski.
Cóż komu z błędu i poznania smaku porażki, gdy wnioski są mu obce? Gdy wnioski nie nadchodzą, przyjdzie powtórzyć swe błędy.

Oddany

Z pokorą należy przyjąć konsekwencje popełnionych błędów, z dumą należy wyciągać wnioski. Takie jest moje zdanie.
Oczywiście należy poddać analizie siebie jak i przeciwnika, poznać jego słabe strony, dowiedzieć się kiedy popełnia on najwięcej błędów.

Tak, moja droga. Lecz pokora względem siebie, nie względem świata.
Świat i jego istnienia mają swoje błędy na swych barkach, nijak więc pod tym kątem istnienia owe nie są poprzez nie lepsze bądź gorsze.
Istota istnienia. Wszystko się zmienia. By zmiany mogły się dokonać, potrzeba wniosków i doświadczeń. Te zaś niezdolne wystąpić bez błędów.
To my nazywamy je błędami. To czy są nimi w istocie można ocenić jedynie z perspektywy czasu, poprzez skutki jakie wywołają.
Chociaż nie zawsze jest sposób ocenić.
Wszak skutek sam również może być przyczyną swych następstw.

Cóż, Łowco, ubiegłeś mnie w tym samym przesłaniu. Nie pozostaje mi nic innego poza przyznaniem racji.
Silny jest ten kto ma świadomość słabości przeciwnika.
Silniejszy ten, kto ponad nią zyskał świadomość własnych słabości.