Czy wampiry potrzebują przyjaźni, miłości

wystarczyla wiadomosc na priv jaka mi zostawilas ale rozumiem ze musialas i na forum zeby nikt nie mial watpliwosci ze niby nie wiesz co mialem na mysli;)po co te szopki? Wink

Czy wampiry potrzebują przyjaźni, miłości? Moim zdaniem zależy to od wieku i jednostki. Według mnie większość świeżo przemienionych potrzebuje tych uczuć, jako że moim zdaniem zdaniem ich psychika jest wciąż podobna do ludzkiej. Jednak co do jednostek starszych, uważam że niektóre obserwując śmierć ich bliskich mogą dojść do wniosku, iż jest to jedynie zbędny ciężar. Pozostaje też kwestia osobowości. Wedle mojego mniemania im wrażliwszy wampir był za życia, tym dłużej potrzebuje towarzystwa osoby której bliskość będzie dla Niego/Niej ważna.

Oddany

Myślę, że większość z Was, zbytnio `uczłowiecza` wampira, na wszystkie możliwe sposoby, przypisując mu zupełnie proste psychologiczne cechy.

Zaangażowany

Dobrze powiedziane Necrosadisme jak dla mnie to odmienny gatunek , podobny w niektórych kwestiach . Bardziej chodzi mi tu o cechy wyglądu niż o charakter i odbieranie świata , który nas otacza .

Administrator

W czas poznej jesieni,niejeden cylindrem zakryty skinie gestem,w oczach pojawia sie skry

Związek intelektualny czy seksualny jest jak najbardziej możliwy i pożądany przez wampiry, lecz zależność od człowieka pod postacią przyjaźni czy miłości nie jest możliwa - nie mogą sobie pozwolić na słabość, na przywiązanie, bo to zbyt ryzykowne. Kochanie kogoś jest balastem, zmniejszającym niezależność, a one z natury dążą do siły, władzy, kontroli. Mają również z reguły bardzo dużą samokontrolę, więc potrafią opanować te uczucia, chociaż niektóre słabsze jednostki mogą im ulegać, jednak jest to równoznaczne z symboliczną śmiercią wampira. Ciekawym zjawiskiem jest kontrolowanie uczuć - widząc wokół mnóstwo ludzi szczęśliwych w rozmaitych relacjach wampir może świadomie pozwolić sobie na jakieś głębsze uczucie np. miłość, jednak przez cały czas kontroluje je w pełni i gdy zaczyna ono zbytnio wzrastać odcina się on od niego i zamyka swoje serce - nawet do kilku miesięcy może trwać taki pozorny związek, który jest bez słowa zerwany, a wampir nie odczuwa potem żadnych wyrzutów sumienia ani tęsknoty uczuciowej. Występuje uczuciowość intelektualna, w której obraca on w głowie swoje emocje, wyobraża sobie je i patrzy na przeszłość pod ich kątem, jednak nie angażuje w te działania wrażliwej części duszy. Trudne to do zrozumienia do końca, bo człowieka zapewne nie posiada takiej kontroli.

Oddany

Nie mógłby kochać człowieka ze względu na różność wynikającą z duszy, umysłu, pragnień.~
Kocha dawcę, kocha jego zapach, łącząc się z jego duszą podczas aktu oddania krwi, szanuje go i będzie robił wszystko tak, by czuł się przy nim bezpiecznie.
Miłość do człowieka wymaga za dużo wyrzeczeń. Nie uwierzę, w idealne uczucie ludzkie, które byłoby tak proste i bezwarunkowe i w końcu nie upomniałoby się o `swoje` prawa motywowane zazdrością czy całkowitą chęcią `pochłonięcia`. Ta miłość jest obsesją, która powoli dla człowieka okaże się destrukcyjna. Niektórych rzeczy nie mógłby zrozumieć, niektórych mógłby się przestraszyć, zniesmaczyć.
W skrajnych przypadkach mógłby być nawet zagrożony.

Co do miłości, między dwoma wampirami, mniemam, że takie partnerstwo miałoby rację bytu.

Co do przyjaźni, która jest dla mnie szacunkiem, podziwem i zaufaniem wobec drugiej osoby.. Czemu nie miałaby istnieć między tymi dwoma bytami? W końcu wampir również jest zmuszony do prowadzenia czasem życia jak człowiek.

Oddany

Twój opis przypomina mi jakąś bestię zrobioną z kamienia, która do żadnego uczucia zdolna nie jest.
Tak, przyjaźń jest relacją głęboką, głęboką na tyle by można było z niej skorzystać.
Wampir nie rzuci się na człowieka, bo potrzebuje kogoś do przytulenia się, często bardzo mądre osoby ze świata ludzi, potrafią wyczuć, czy nawet zauważyć, pod jaką maską się ukrywa, a czasem ona sama, jest z lekka `uchylana` jeśli człowiek jest wyjątkowy, dajmy na to - ma niesamowite zdolności, bo na przykład jest medium.
Przyjaźń nie wymaga wyrzeczeń, bo mówię tu o prawdziwym braterstwie, dojrzałym - a nie o tym "jak nie spotkasz się ze mną to będzie foch na 100 lat".
Wampir jest indywiduum, ale że potrafi obejść się bez zaufania, zrozumienia, pomocy?.. No naprawdę, czego jak czego ale tego potrzebuje, zwłaszcza w fazie, kiedy wszystko się `zaczyna` i kiedy myśli, że powinien iść do psychiatry (:
Poza tym, po co są zakładane różne bractwa? Po co jest tak zwany `uczeń` i mistrz`? Wampir skazany na tułaczkę, owszem, przyswoi na pewno jakąś część wiedzy. Ale do niektórych do pewno sam nie dotrze. Dlatego właśnie moim zdaniem nie mógłby być skazany na samo-tułaczkę po świecie, w czarnym płaszczu do ziemi z miną "nie odezwę się do nikogo bo i tak nikt nie zrozumie".

I gdzie widzisz wtargnięcie w sferę intymności, kiedy ktoś z własnej woli powoli, otwiera się przed kimś? Mniemam, że ludzie takiego pokroju, o których wyżej pisałam, nie są natrętni jak fanki Edwarda i nie wchodziłyby mu na siłę na głowę.

Oddany

A czyż nie mamy takiego zatrzęsienia?
Codziennie napływają nowe informacje, nowe wywiady z Sangami, wiedźmami i innymi takowymi osobnikami, które same z własnej woli przed publiką opowiadają o sobie.
I nie giną, mogą być najwyżej wyśmiani.
Chyba, że mówisz, o jakiś osobnikach co się w nietoperze zamieniają.. Ale w to już wchodzić nie będę, bo po prostu nie wierzę w takie rzeczy..~

Tajemnicą może być byt jakiejś jednostki, ale całe zjawisko, nie bądźmy ślepi.. Nie jest już nią od dawna. Kurtyna została uniesiona w górę i pękło szkło. Myślę, że dowodem na to, są na przykład właśnie takie fora internetowe.

Przyjaźń (zresztą jak i miłość - dla mnie), to coś takiego w którym istnieje jakaś granica prywatności. Ktoś nie chce o czymś mówić, nie chce mnie dziś widzieć, nie drążę tematu. I tak mniemam jest u dojrzałych osób. To jak przysłowie, nie czyń drugiemu co tobie niemiłe, to jak granice w BDSM, ino nie spisane w umowie ale raczej w wersji mentalnej (;

Z mojego doświadczenia wynikało niestety, że braterstwo i honor - to właściwie podstawy dla wampira. Ale cóż, możesz mieć inne.
Tylko dlaczego uważasz, że mówienie o wampiryźmie i tajemnicach, przyczyniłoby się do wyginięcia nieśmiertelnych, a takie zachowanie już nie?
Jak dla mnie mówienie o tajemnicach, typu jak wampira można osłabić, czy zabić osobom, które mają faktyczną moc i mogą to zrobić (nie mówię o wbiciu kogoś na pal) a podkładanie kłód pod nogi własnemu.. `gatunkowi` skutkowałoby tym samym.

Zaintrygowany

Czy wampiry potrzebują przyjaźni, miłości? Hm...wydaję mi się, że to zależy jakim był człowiekiem. Każdy osobnik inaczej. Jeśli był wrażliwy to z pewnością tak, lecz emocje, uczucia to ich słabość...Dlaczego?..a dlatego, że odczuwają je o wiele mocniej niż ludzie. Ich mózgi są wykorzystywane w 100%, gdzie zwykły człowiek wykorzystuje marne 10%. Ktoś będąc człowiekiem może być rozgniewany tak mocno, iż ma ochotę kogoś zabić, gdyby ten człowiek został wampirem..no cóż. Domyślcie się, co by się stało. Przede wszystkim muszą się kontrolować, co nie jest z pewnością łatwe dla początkujących. Tak samo ich głód. Z pewnością mieliście uczucie silnego głodu, aż moglibyście zjeść"konia z kopytami", teraz wyobraźcie sobie co czuję wampir.
Muszą działać zgodnie z rozsądkiem i mądrościami jakimi nauczyli się od swoich mistrzów, gdyż w chwili głodu mogą zabić nawet swoich bliskich.

Zaintrygowany

Masz racje Nieznajomy... Lecz zależy tutaj także, co masz na myśli pisząc bliscy... a co do porównania między głodem krwi, a ludzkim głodem to... Hmm... nie wiem... Propos człowiek który pragnie tylko zemsty, nigdy... ale to prze nigdy nie dostąpi zaszczytu przemiany... Poza tym... możliwe, iż nie ten temat lecz pokusa pytania zbyt duża... Jaką macie grupę krwi?
Miłej nocy życzę S.....