czas wampira

Zaangażowany

Witam serdecznie
Pytanie brzmi co zrobimy z czasem , który może dać nam wampir ?? Ile można żyć bez drugiej połówki ?? Czy w pewnej chwili nie powiemy chce śmierci jeśli tak jaki może być powód . Każdy chce przemiany lecz , czy myślimy o tym iż możemy zostać sami bez dalszej perspektywy jeśli poznamy wszystko ...

Administrator

czas jest mym przyjacielem,
Niczym aniol stroz podrozuje razem z nim,nie zdarzylo sie jeszcze tak,
by dlon moja zawsze pomocna byla nieuzytkiem

Oddany

Istnieje zawsze ryzyko. Nawet jeśli teraz będziemy się zaklinać że nuda nam nie będzie grozić, że nie będzie nam doskwierać nuda czy też zmęczenie wiecznym życiem, nie wiemy jak będzie naprawdę.

Zaangażowany

Ciekawi mnie tutaj najbardziej ta cienka linia śmierci ile razy można ją nagiąć . Jeśli mamy zostać wampirem stajemy przed obliczem śmierci . Po przeżyciu iluś stu leci być może znowu przyjdzie nam w chwili załamania stanąć przed śmiercią .Zastanawia mnie jak można dać sobie rade żyjąc samotnie mimo iz otacza nas tak wiele . A jeśli człowiek jest tak stworzony aby nie znudzić się życiem .

Administrator

W czasach wczesnych niebylo tyle rozrywki co daja wspoczesne czasy,zas w temacie smierci trzeba by ja pytac osobiscie

Zaangażowany

Skończyć jedynie z udręką to jak dla mnie chyba za wysoka cena . Zastąpić chwile uniesienia pustką boleści hmm...

Zaangażowany

Więc życie wieczne jest zbyt okrutne Sad

z tego taki wniosek i upewniam się iż naprawdę nie liczni mogli by stawić temu czoła .

Oddany

Hmm swoje zdanie na ten temat wyraziłam w wątku oczami wampira : http://www.wampiryy.fora.pl/wampiry,3/oczami-wampira,398-15.html#15642

Zaangażowany

Cudownie się czyta MadamConstance . Widać moje myślenie jest na dzień dzisiejszy jeszcze zbyt płytkie aby wypowiadać się na tak istotne tematy . Jednak poprzez takie wypowiedzi można coś uświadomić Smile

drugiej stronie .

Jeśli jest jak napisałaś to jest przerażająca wizja życia w układzie i patrzenia jak świat się stacza , ponieważ w niektórych dziedzinach nie idziemy w lepsze czasy .

Oddany

Człowiek nie jest stworzony do wiecznego życia, jednak czy to znaczy że nie może zmienić się do pewnego stopnia by móc co najmniej przeżyć wieki? Jeśli wampir naprawdę jest istotą egoistyczną i niezależną od innych, wtedy w odróżnieniu od zwykłego człowieka może być gotowy na nieśmiertelność.

Oddany

Madam ten tekst, który zamieściłaś to jest z "Wywiadu z wampirem"?

Uważam, że człowiek ma wystarczającą ilość czasu na zdecydowanie tego co z tym życiem zrobi.
Natomiast wampir mający wieczność, rzeczywiście mógłby się zanudzić.
Nie byłoby łatwe wcielenie się w rolę obserwatora świata i kroczeniu w jego cieniu.
Wampir zachwycałby się wszystkim co nowe, co człowiek tworzy. Ale cóż jemu po wiedzy tak rozległej i bogatej skoro nie mógłby się z nią podzielić z nikim. A dzielenie się tą wiedzą we własnym gronie doprowadzałoby do przechwałek i bycia nieznośnym snobem.

Rozważam jeszcze taką możliwość, że wieczność na Ziemi byłaby jakąś karą. Istota nieśmiertelna, obdarzona "boskością" żyła by sobie w nie wiedzy jak to wszystko się dalej miałoby potoczyć. Mnie osobiście doprowadziłoby to do obłędu w zadawaniu pytań i szukaniu sensu tej egzystencji. Czułbym się kimś z innej planety. Dlaczego miałbym być wrzucony w taką rzeczywistość i przyglądać się śmierci i ewolucji? Po co? Dla kogo? Po co mi ta wiedza? To jak przyglądanie się non stop jakiemuś zwierzątku w klatce plus kilka innych bonusów. Nie trzeba byłoby być geniuszem ani filozofem, żeby zauważyć, że człowiek przeważnie dążyłby do tego samego i w rozkwicie swej epoki pojawiał by się jej schyłek na horyzoncie. A później znów upadek i znów powstawanie z innymi gadżetami. Widząc to i jak człowiek jest w swym ciele ograniczony pragnąłbym oderwać swoją duszę od ciała jak najszybciej.

Oddany

Oddany

W takim razie uderzająco podobny. Jak będę miał chwilę to poszukam tego.

Moi drodzy, bez przesady. Życie wieczne jest w pewnym sensie męką, ale czyż życie zwykłego śmiertelnika nią nie jest?

Oddany

Życie śmiertelne jest na tyle męką, na ile się pozwoli aby nią było. Różnica jest taka, że jedno się kończy, a drugie trwa wieczne, więc jeśli uważasz, że życie które ma swój kres jest udręką, to co dopiero życie które tego kresu nie ma?